Natuurwezens
uit het boek "Samen, de natuur als familie"
door prinses Irene geschreven

Ik herinner me nog dat een blinde violist mij uitzocht om hem door de tuin te begeleiden. Ik was toen een jaar of tien. Tussen de ginkgo en de juttepeer stond hij stil. Met een verrukt gezicht legde hij zijn hand heel voorzichtig tegen de stam en zei:"Ik voel nu met mijn handen hoe de boom leeft. Ik voel de sappen omhoog en omlaag gaan." Maar toen legde hij zijn oor tegen de stam en zei:"Luister eens, hoor jij ook de kaboutertjes tussen de wortels, die daar doen wat de boomelf hun gevraagd heeft?"
"Hè bah," dacht ik, "denkt hij nou heus dat ik zo klein ben dat ik nog in kabouters en elfjes geloof?" Maar hij ging door:"Luister eens goed. Hoor je niets?" En omdat ik hem zo aardig vond, legde ik mijn oor tegen de stam van de ginkgo -en luisterde- en hoorde wel bijtjes zoemen en wat geristel, maar dat waren toch geen kabouters? Kom nou! Of toch??

Telkens als ik later in het laantje kwam, legde ik mijn hand of oor tegen de stam en steeds meer was ik bereid ongezien leven te erkennen. En ik leefde helemaal mee toen op de cursus een van de cursisten me meetrok en vroeg: "Zie je ze ook?" Ik zag niets, maar voelde wel dat er iets heel bijzonders voor haar aan de hand was. "Kijk daar staan ze weer," zei ze met tranen in haar ogen en ze beschreef de twee natuurwezens van ongeveer een meter hoog, die al een hele tijd met haar meeliepen op haar tocht door de tuin en die haar op een stil plekje een boodschap voor ons allemaal meegegeven hadden. Ze zeiden:
"Wij willen vertellen over wat hier aanwezig is in de vorm van een andere kennis, gemanifesteerd in de vorm waarin jij ons waarneemt. Deze plek is een leerschool, maar het kan alleen door jullie als zodanig geaccepteerd worden als wij óók worden geaccepteerd. De mensheid kan nog veel leren over de kennis der aarde. Wij zouden jullie hier zo graag over willen vertellen. Want wij hebben dit altijd als onze taak beschouwd en dat is het ook immer geweest. Veel kennis is verloren gegaan, die nu weer hervonden moet worden. Kennis der aarde begint bij jezelf. Ervaar de aarde als je Moeder en help haar. Zij draagt je in liefde en geborgenheid en is als je vriend in alles wat je bent en vertegenwoordigt. Open je kwetsbaarheid en liefde en ontvang, onbevangen."

Anneke