Gast: Creëren dieren voor zichzelf?

Abraham: Natuurlijk.

De dieren van jullie universum zijn pure Energie . . die in het wild tenminste. Hoe dichter ze bij jullie komen hoe meer ze zich als jullie gedragen. De gedomesticeerde dieren zijn de dieren die ziek worden. Je zult hard moeten zoeken om een zieke, oude wolf te vinden. Oud, ja, maar niet ziek.

Gast: Pikken ze dan dingen op van ons? Als wij ons zorgen maken om hen, creëren wij het dan in hen?

Abraham: Jullie beïnvloeden het. En daar is aardig wat voor nodig want een dier . . . zie je, er is ook voor jullie zelf aardig wat voor nodig. Ook jullie zijn pure, positieve Energie, en hoe meer je jezelf blootstelt aan zorgelijke vibraties, hoe meer je ervan oppikt.

Met andere woorden, hoe vaker je naar tv-programma's kijkt over bedreigde diersoorten of over mishandelde dieren . . . en hoe meer mensen zich daar zorgen over maken en ertegen opstaan, hoe meer van die gedachten de kosmos ingaan en bijdragen aan zulke situaties.

Op die manier werkt het.

Voel het, voel het ongemak ervan en identificeer dan wat je graag zou willen en richt je Aandacht en Energie dáár dan op. En aan de hand van je verbeterde gevoel op dat moment kun je aflezen of je voor een positief effect zorgt.

Jullie kunnen heel veel leren van jullie dieren want zij zijn pure, positieve Energie. Ze zijn net als jullie. Het is niet hun bedoeling om in dit fysieke lichaam te komen en voor lange tijd te blijven. Zij weten, net zoals jij, dat hoe korter de ervaring, hoe frisser, opener en meer verbondenheid er mogelijk is.

Dus zij vinden het fijn om voort te komen maar ze zijn niet bang voor de dood. Zij begrijpen iets wat de meeste van jullie niet doen en dat is . . . dat er geen dood bestaat! Dat er alleen eeuwig leven is wat zich uitdrukt via dit lichaam. Zij kennen de volheid van hun wezen. Zij vrezen de dood niet. Zij vinden het leven een feest! En dat is het verschil.

Abraham
17-10-1992 Asheville

Gast: Huisdieren nemen de frequenties van hun eigenaren over . .

Abraham: Vaak.

Gast: Ja, en daarom loopt hun ziekte parallel aan de ziekte van hun eigenaar . .

Abraham: Of overtreft die.

Gast: Ja. Soms denk ik wel eens dat het dier de ziekte voor de eigenaar op zich neemt.

Abraham: Nou, ze houden erg veel van je maar zoveel nou ook weer niet.

---

En dan zeg je: Waarom zou een dier eigenlijk ziek worden? Een dier leeft z'n leven, denkt gedachtes - zeker is dat zo - maar niet zo intens als wij dat doen. Waarom wordt een dier dan ziek? Waarom gaat het niet gewoon mee met de flow?

En wij zeggen: Je hebt het antwoord al aangegeven. Het dier zal een versterkte versie van Jouw Vibrationele Frequentie leven om aan jou je onbalans te demonstreren. Zoveel houden ze wel van je. Zo zit dat.

Gast: Ik ben een dierenarts dus hoe kan ik het dier dan helpen?

Abraham: De beste manier is door het huishouden van het dier te leren begrijpen wat Vibratie is.

Je zou tegen de eigenaar van het zieke dier kunnen zeggen: Vanmorgen was ik tegen je hond aan het praten en zei, "Wat zit je 'moeder' dwars? Wat is er in jouw huishouden aan de hand wat jou zo gespannen maakt?"

Dat is een goede manier om iemands aandacht te krijgen.

"Wat is er aan de hand in jouw huishouden waardoor jij in de knoop komt? Zijn ze niet aardig tegen elkaar? Kunnen ze niet met elkaar opschieten? Willen ze dingen die ze niet toelaten? Wat is het spanningsniveau in het huis waar je woont?"

Gast: Dus de mogelijkheid om het dier te helpen is afhankelijk van in hoeverre de eigenaren hun deel in het spel herkennen?

Abraham: Nou, zie je, het dier zou van nature tot een andere plek aangetrokken worden. . . als het weg zou kunnen.

Jij roept "Oh, waar is onze kitty toch gebleven?"
En wij zeggen: Naar beter-voelende vibraties.

Dit gesprek geeft ons de mogelijkheid om de basisverschillen te bespreken tussen de vibrationele patronen van de dieren van jullie planeet en de mensen. Terwijl jullie allemaal denkende wezens zijn en vibreren en allemaal gedachtes denken . . . en de dieren geen commentaar leveren en de mensen over heel veel dingen praten . . . verschilt hun vibrationele natuur op deze manier:

De mens is veel bewuster gefocust in het contrast van hun omgeving met als doel om veel bewuster te kunnen creëren, om hun Gedachtes te richten.

De mens leidt veel meer de expansie, de specifieke expansie van het menselijk leven, terwijl een dier veel meer een toelater is.

De mensheid draait meer om de 'vraag', om de eerste Stap (in het creatieproces) zoals de vraag van "Hoe kan ik krijgen wat ik wil?". Het is het Vragen. Stap 1.

En een dier is veel meer demonstrant van Stap 3, wat het Toelaten is.

En het is een geweldig iets dat mensen door het spul van het leven gaan en verlangens geboren laten worden. En het is een geweldig iets dat velen onder hen en de dieren van jullie planeet de 'Kunst van het Toelaten' demonstreren.

Als je nu dus een dier tegenkomt wat uit balans is wat z'n fysieke conditie betreft, weet dan dat het - veel meer dan de mens - in zijn natuur ligt om zichzelf terug te trekken en het Welzijn toe te laten, ongeacht de situatie . . .

En begrijp dat dit dier - net als de mens - teveel tijd heeft gespendeerd heeft aan iets wat ongewenst is en daardoor een vibratie van weerstand heeft gecreëerd in zijn ervaring - net zoals mensen dat doen.

Abraham

Jerry zag gisteren een documentaire van een leeuw die een jonge waterbuffel te pakken had en op wilde eten. Het was volledig zo bedoeld en de kleine waterbuffel was ermee in harmonie. Het had zijn lichaam verlaten - zijn Bewustzijn was eruit - het was alleen nog een vers en vleesrijk karkas, klaar om verslonden te worden ....en beiden speelden ze vreugdevol hun deel van de dans.

Maar de moederbuffel was er nog niet klaar voor om haar baby te laten gaan. Ze kwam tussenbeide, bonkte de leeuw uit de weg en de leeuw ging er vandoor. En het Bewustzijn van de kleine waterbuffel - die nu niet opgegeten werd - keerde terug in het lichaam, stond op en liep samen met zijn moeder weg.

En Jerry zei "Dat is zo interessant om te zien!" want hij kon zien dat het diertje besloten had om te gaan en niet bleef om het ongemak verder af te wachten.

Met andere woorden, het dier is zo in harmonie met deze cirkel van leven en 'dood' dat het zijn deel perfect speelde en toeliet het voedsel te zijn in deze voedselketen.

Abraham
1-3-1998 San Fransisco

Gast: Ik heb naar films gekeken over het afslachten van paarden en dieren die gedood werden en het heeft me behoorlijk geraakt.

Abraham: Kijk je ook naar platgereden dieren?

Gast: Ja, dat doe ik.
Maar dat is denk ik omdat ik dieren om me heen heb waar ik veel van hou en ik het idee heb dat ik een ambassadeur ben van het Universum en daar goed voor wil zorgen.

Abraham: Als je een ambassadeur bent voor iemand, kijk dan niet naar afschuwelijke films!
Dat is niet de manier om iets te promoten wat je graag wilt.
Het kan een manier zijn om te versterken wat je graag wilt, maar op het moment dat je aandacht schenkt aan dingen die verontrustend voor je zijn, promoot je niet wat je graag wilt.

Je kunt de dingen niet verbeteren door jezelf in ervaringen te houden die niet goed voelen en je Innerlijke Leiding laat je dat weten.

Dit voelt niet goed omdat het niet behulpzaam is! Dat voelt niet goed omdat het niet behulpzaam is! Dit voelt niet goed omdat het niet behulpzaam is!

Gast: Ik blijf ze niet steeds opnieuw kijken maar ik dacht dat het nuttig was omdat ze me laten zien wat er aan de hand is zodat ik er iets positiefs mee kan doen.

Abraham: Daar zit wel iets in. Met andere woorden, als je weet wat je niet wilt, dan weet je wat je wel wilt.

En als jij gezegd zou hebben: "Afgelopen week zag ik die verschrikkelijke film en het maakt me duidelijk wat ik graag wil, en sindsdien heb ik dit boek geschreven over wat ik graag wil en heb mijzelf daardoor naar een zeer opgewekte plek gebracht."

Dan zouden wij zeggen: Die film heeft je zeer goed gediend! Het heeft je geïnspireerd en je was zo wijs om datgene wat je graag wilt je totale aandacht te geven. En nu bevindt de hele wereld zich op een betere plek omdat jij een licht geschenen hebt op die verbetering.
En aan je verbeterde gevoel kun je aflezen dat je geholpen hebt, zie je.

Zo klonk je echter niet toen je het verhaal vertelde.

Gast: En hoe zit het met vegetarisch zijn, wel of geen vlees eten? Ik denk over deze dingen na.

Abraham: Oh ja, wij vinden dat iedereen vegetarisch zou moeten zijn. We kunnen alleen de leeuw niet overgehaald krijgen. We geven hem bananen, we geven hem bessen, we geven hem gras, we geven hem graan maar hij wil nog steeds het lam. . .

Sarcasme bekomt ons ook niet hè.

Met andere woorden, zelfs al kon je via wetgeving en dwang genoeg invloed uitoefenen om tegen te houden dat mensen vlees eten, je kunt de grote vis niet tegenhouden de kleine vis op te eten of de leeuw de gazelle. Dat is gewoon het levensproces.

En de dieren die voortkomen weten dat ze deel zijn van dat proces en maken zich er totaal niet druk om want, in tegenstelling tot de mens, geven zij niets om de dood.

Zij weten dat ze Bewustzijn zijn.
Ze komen in een lichaam en leggen dan het loodje, en ze komen in een lichaam en leggen dan het loodje en ze komen in een lichaam en leggen dan het loodje, en dat doodgaan is zó onbelangrijk voor hen.

We vertelden jullie al dat Jerry en Esther kippen hadden en er was een kip bij die ze Renegade (vrijbuiter) noemden want die wilde niet op de 5 are grond blijven die ze ter beschikking had. Ze wilde op de 5 are bij de buren zijn.

Ze bleef dus over het hek springen en Esther zei dan "Renegade, daar is een hond die je graag als lunch wil hebben." En Renegade zei tegen Jerry en Esther "Ik wil liever vrij zijn en lunch, dan beperkt en een lang fysiek leven leven." Met andere woorden: "Vrijheid is erg belangrijk voor mij."

Zo sprong Renegade iedere dag over het hek en iedere dag zei Esther "Renegade, je bent gewoon op zoek naar moeilijkheden. Wil je niet liever in de veiligheid van de kippentuin blijven?" "Nee, ik geef de voorkeur aan de vrijheid," zei Renegade dan.

En op een dag voelde Jerry een soort impuls en ging naar buiten en inderdaad, de hond van de buren - een héle grote hond genaamd Snuggles - had Renegade in z'n bek en Renegade hing erbij als slappe was.

Snuggles rende helemaal trots door de tuin want hij had gedaan wat een hond nu eenmaal doet en Renegade hing er voor dood bij.

En Jerry schreeuwde "SNUGGLES!!"
En Snuggles keek schuldig op, want hij wist wel beter. Hij was getraind om zijn natuurlijke instinct te negeren en te doen wat mensen wilden, en hij liet Renegade los.

En Renegade viel op de grond, schudde haar veren en ging naar huis.

En Esther zei "Abraham, ik dacht dat Renegade dood was!"

En we zeiden: Nee, ze maakte zich alleen klaar om dood te gaan.
Haar Bewustzijn was al vertrokken . . met andere woorden . . het zag er naar uit dat ze lunch zou worden of op z'n minst een pleziertje en ze bleef niet aanwezig voor dat feestje.

En toen de regels van het spel veranderden, keerde ze terug in haar fysieke lichaam, precies zoals ze altijd doen.

Renegade was niet ongelukkig met het vooruitzicht lunch te worden.

En hoe zit het dan met al die dieren die bestemd zijn om als voedsel te dienen? Met andere woorden, zij worden er voor gefokt. Zij komen voort en hebben een fysieke ervaring. En men zegt dan "Oh ja, maar hun fysieke ervaring is niet zo fijn. Zij zitten in kooien of gevangenschap!"

En wij zeggen: Ieder Bewustzijn dat voortkomt weet waarvoor het komt, en als ze niet komen wilden dan zou dat niet gebeuren.

Het is gewoon iets waar je geen controle over hebt. En je poging om dat te willen beheersen zal je kwaad maken.
Vertrouw er gewoon op dat het Welzijn overheerst en let op bewijs daarvan.

Je ziet de nieuwe, pasgeboren dieren niet van "Oh neeeeee, neeeeee, niet dit weer!"

Zij komen voort, ze zijn dartel, ze zijn speels, ze zijn blij dat ze leven en dan leggen ze het loodje. Dan worden ze weer geboren, ze zijn dartel, ze zijn speels, ze zijn blij dat ze leven en .. met andere woorden, zij begrijpen het levensproces. Ze zijn er niet ongelukkig over.

Mensen zijn zo bezorgd over de dood dat ze zichzelf niet - veel - toestaan te leven.

Gast: Ik dacht dat het iets van compassie was.

Abraham: Weet je, jullie zien zo vaak films waar de regisseur geprobeerd heeft om menselijke karaktertrekken aan het dier te geven, en jullie denken dan dat zij zich hetzelfde voelen als jullie in dergelijke omstandigheden, maar zij zijn veel slimmer dan jullie wat dat betreft. Zij zijn ingetuned, aangesloten, verbonden! Zij zijn Bron-Energie! En zij vrezen niet zoals jullie dat doen en zij lijden niet op de manier zoals jullie denken dat ze doen. Dat doen ze gewoon niet . . . .

Nu, Jerry en Esther zullen hier brieven over krijgen, vooral als Jerry zo onverstandig is om dit op één van de maandelijkse opnames te zetten.

Mensen blijven hier gewoon mee worstelen, maar daar is geen reden toe en als je een stap terug zou doen en . . .

Vindt je het niet opmerkelijk dat jullie voort blijven komen? Dat jullie planeet in balans blijft? De populatie van jullie planeet wordt georchestreerd vanuit dat Bredere Niet-Fysieke Perspectief.

De impulsen en instincten, de intuïviteit, dát is Bron-Energie. De beesten van jullie planeet zien de wereld door de ogen van Bron-Energie. Dan doen ze! De beesten wel!

En als jij ieder van hen kon bezoeken, zouden ze je iedere keer weer vertellen:

"Ik ben blij om hier te zijn zolang als ik hier ben. Ik maak me geen zorgen om mijn dood want ik kom direct weer terug!"

En ze zouden je ook nog zeggen:

"SPENDEER GEEN ENKEL MOMENT VAN JE LEVEN - ZO DE VREUGDE VERSPILLEND DIE JIJ BENT - DOOR JE ZORGEN TE MAKEN OVER MIJ !"

Dat is wat zij zouden zeggen.

Abraham
www.abraham-hicks.com