*


In Gesprek Met ......


AL WAT IS

19 Juni 2007:
Vandaag is het een benauwd warme dag in Frankrijk.
Ik loop maar wat in de richting van het stukje bos waar we vlakbij staan en stel me open voor de energie ervan. Ik kijk eens naar de bomen en de grote stenen die er liggen, maar mijn aandacht wordt niet specifiek ergens naartoe getrokken en dus wandel ik maar een stukje rond. Toch voel ik langzaamaan een verandering in energie die steeds krachtiger wordt en dus ga ik terug naar de camper, pak mijn schrijfspullen en vraag:

"Hallo energie. Wat of wie ben je?"
en een krachtige woordenstroom laat het volgende weten

- Ik ben niet iets, ik ben ook niet niets, ik ben het Al in steen en boom en struikgewas. Ik ben het Al wat in jou zit, het Al waaruit jij bestaat, het Al van Al Wat Is en die ben ik, het Al en Al wat niet is ben ik. Ik ben je vriend, je vijand, je geliefde, je familie, ik ben Al wat ik ben en dat ben jij ook. Ik ben de zon, de maan, de sterren. Ik ben de liefde in Al Wat Is. Ik ben de energie die vult de hemel en hel* Ik ben die ik ben en zo ben jij ook. Het is niet wát ik ben of wie ik ben. Het is alléén de liefde in Al wat telt, de liefde vóór Al wat telt.
Het is niet Ik en het is niet Jij, want jij bent ik en ik is jij. Het is Al in Eén, en Eén voor Al en dat is wat telt m'n lief.
Ik ben de grond onder je voeten, de liefde in de mens. Ik ben de aarde en de sterren en zelfs het kleinste element. En van Al wat Ik ben, is Al wat telt, de liefde…….de liefde in Al Wat Is. En zo is het.

(* noot: de hel die wij zelf creëren.)

............ Even wist ik het niet meer. Wat moest ik hier nu mee aan? En ik schreef maar:
Dat was heel mooi. Ben een beetje sprakeloos.

- Waarom?

Omdat ik nu toch zomaar even met het Al gesproken heb.

- En wat is daar zo bijzonder aan? Iedereen kan dat doen en doet het niet genoeg, maar dat wil niet zeggen dat het bijzonder is als iemand het dan wel doet, want iedereen heeft de mogelijkheid om met het Al Wat Is in contact te komen en een praatje te maken. Maar ieder heeft daarvoor de eigen keuze om dat te doen of niet te doen. En jij kiest ervoor om met AL-WAT-IS te praten, te communiceren en dát is de kern van de zaak en dáárom zit je nu hier te schrijven en te luisteren naar wat er in je opkomt, dus luister en spreek met mij het Al In Eén en het Eén In Al en dat is niet bijzonder maar wel gezellig en geeft je heel veel bijzonderheden als je die zou willen weten.
Véél belangrijker is dat je plezier krijgt in dit over en weer spreken en luisteren, want je doet het nog niet geheel met je eigen hart maar meer van "ik kan het dus ik móet het nu doen". Je voelt nog niet het plezier van de over en weer communicatie die er plaats vindt en dat is juist zo belangrijk, dat plezier vinden in de dingen die je doet in je leven. Als je geen plezier ondervindt is het ook niet de moeite waard om het te doen. Dan kun je maar beter meteen ophouden met wat je doet en iets anders gaan doen wat je wél vreugde en plezier geeft want daarvoor is het leven bedoeld, om vreugdevol te ervaren.

Ik moest hier toch even pauzeren omdat mijn hand wat te lijden had om die krachtige woordenstroom bij te kunnen houden. Ik was ook helemaal stilgevallen. Tja, wat moest ik daar nu op zeggen? Ik had genoeg stof gekregen om over na te denken.
Tijdens die pauze werd ik afgeleid door de vele vliegen die zaten te vervelen en dus schreef ik op:
- Het zou een stuk vreugdevoller zijn zonder het gekriebel van die beestjes hier.
Maar daar kwam geen reactie op en ik besloot het gesprek af te sluiten met een dank je wel waarop de laatste woorden kwamen.

- Heel graag gedaan m'n lief en wees niet boos als de mug je prikt. Hij doet dit ook maar uit noodzaak om in leven te blijven, dus vergeef hem.

Ik begreep dit laatste niet helemaal.
Voor mijn gevoel ben je toch aardig respectvol wanneer je ook muggen probeert te vangen als ze binnen zitten om ze dan buiten weer los te kunnen laten. Maar goed, ik ging me daar verder maar niet druk om maken en even later was ik die laatste opmerking alweer vergeten.

Ook die avond was het erg benauwd, zelfs geen zuchtje wind, maar helaas moesten we zoveel mogelijk van ons lichaam bedekken vanwege de muggen die op kwamen zetten. En dat hielp een tijdje, tótdat ik ineens iets voelde bijten en ik de mug op mijn knie zag zitten die ik met een wild gebaar wegjoeg. Terwijl ik over mijn pijnlijke knie wreef riep ik geïrriteerd uit "Potverdorie, ze steken gewoon door je kleren heen! En nog hard ook!"
Uiteindelijk hebben de muggen me de camper ingejaagd waar ik veilig was voor hun steken en toen ik daar wat zat te mijmeren over de dingen van vandaag kwam daar ook dat zinnetje weer in me op "wees niet boos als de mug je prikt. Hij doet dit ook maar uit noodzaak om in leven te blijven, dus vergeef hem." Tja, dan kun je toch niet anders dan erom lachen.

Annelie